Αναδημοσίευση απο το voices.gr
Ο μόνος τρόπος για να ζήσεις στην Νάι Πι Τάου είναι να είσαι τρελός, μεθυσμένος ή κοιμισμένος! Στην πρωτεύουσα της Βιρμανίας υπάρχει ένα είδος βίαιης μοναξιάς στην συμπλήρωση 20 ετών από την ημέρα που εγκαθιδρύθηκε η επάρατη χούντα
. Τον Αύγουστο του 1989 έπειτα από την απόσυρση του στρατηγού Νε Βιν από την πολιτική ζωή της χώρας εκδηλώθηκε πραξικόπημα με ηγέτη τον απολυταρχικό, Σόου Μανγκ. Μέχρι και σήμερα κάθε προσπάθεια να ξεφύγει κανείς από την συνθλιπτική μέγγενη της χούντας ναυαγεί. Όπως συνέβη στις 15 Μαΐου με την ηγέτιδα της βιρμανικής «αντιπολίτευσης», την νομπελίστα Αούνγκ Σαν Σούου Κίι, η οποία συνελήφθη με την κατηγορία ότι παραβίασε τους όρους της κατ’ οίκον κράτησής της και μεταφέρθηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας μέχρι τη δίκη της. Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατέκριναν με αφοριστικά σχόλια την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελάχιστοι ντόπιοι έδιναν σημασία, μιας και το ενδιαφέρον τους περιστρεφόταν γύρω από το κοινό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που διοργανώνεται για πρώτη φορά επί της ασφυκτικής κυριαρχίας της χούντας. Το παλαιόκομμουνιστικό στερεότυπο περί «οπίου του λαού» αναδύθηκε έπειτα από χρόνια στον αφρό της καθημερινότητας στην Βιρμανία με την έναρξη του πρωταθλήματος στις 16 Μαΐου. Στην χώρα με τις απέραντες εκτάσεις, τις διάσπαρτες αρχαίες παγόδες να προεξέχουν με ηγεμονικό τρόπο πάνω από την ομίχλη, τα επιβλητικά ποτάμια και τους αμόλυντους από τον μαζικό τουρισμό ανθρώπους δεν βρίσκει βολικό κατάλυμα η ρήση του Τσε Γκεβάρα. «Το ποδόσφαιρο αποτελεί το όπλο της επανάστασης»!
Τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τα εξωτικά ονόματα και η χορηγία της πολυεθνικής
Τα απογεύματα του σαββατοκύριακου τα μαγαζιά που πουλούν τσάι γεμίζουν με Βιρμανούς που ρουφούν άξεστα κάθε στιγμή από τα μεγάλα παιχνίδια του αγγλικού, του ισπανικού, του ιταλικού πρωταθλήματος! Με φανέλες ρέπλικες των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα οι «φτωχοδιάβολοι» παρακολουθούν σε μοντέρνες LCD οθόνες σολίστες σαν τους Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο, Φερνάνδο Τόρες και Ραούλ. Στην σκιά των αστέρων αυτών διεξάγονταν επί χρόνια τοπικά πρωταθλήματα με ομάδες που είχαν… εξωτικά ονόματα σαν το «τμήμα Μεταφορών», το «τμήμα οικονομικών» και το «τμήμα περίθαλψης». Με την ανακοίνωση των εκλογών την επόμενη χρονιά, που αποφασίστηκαν υπό την έντονη κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης, η χούντα θέλησε να βρει ένα σαγηνευτικό όπλο για να πείσει τους πολίτες να την ψηφίσουν. Το ποδόσφαιρο συγκέντρωνε όλα τα χαρακτηριστικά που επιθυμούσαν οι στρατηγοί. Το σχέδιο του πλήρους επαγγελματικού ποδοσφαίρου δομήθηκε προσεκτικά. Επιλέχθηκαν 8 πρόεδροι, μερικοί εξ αυτών μάλιστα βρίσκονται στην λίστα των ατόμων που απειλούνται με κυρώσεις από τα Ηνωμένα Έθνη, οι οποίοι «επένδυσαν» περίπου 200 εκατομμύρια κιάτ(τοπικό νόμισμα)που ισοδυναμεί με 200 000 δολάρια. Με αυτά τα χρήματα οι ιδιοκτήτες των ομάδων πλέον καλύπτουν τους μισθούς, τις μεταφορές, τον εξοπλισμό αλλά όχι και τα γήπεδα που ανήκουν στο απολυταρχικό καθεστώς. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα είναι υπό διαπραγμάτευση από τους «επενδυτές», όμως τα χρήματα που θα προκύψουν από αυτά δεν αναμένεται να είναι αρκετά μιας και οι οπαδοί δεν έχουν συναισθηματικούς δεσμούς με καμιά από τις νεόκοπες ομάδες. Σημαντικό έσοδο θα προκύψει από την πολυεθνική εταιρεία Canon, η οποία αποφάσισε να ενισχύσει την προσπάθεια αυτή, επενδύοντας στον ποδοσφαιρικό ενθουσιασμό των Βιρμανών.
Η ποδοσφαιρική προϊστορία, το «δημιουργικό γράψιμο» και το 1 εκ. της ΦΙΦΑ
Η Βιρμανία ή Μιανμάρ όπως την αποκαλεί η χούντα έχει εύχυμη ποδοσφαιρική προϊστορία από τον 19ο αιώνα όταν και ο Σκοτσέζος εξερευνητής, Τζορτζ Σκοτ έφερε το παιχνίδι στην χώρα. Η ακμή του ποδοσφαίρου στην Βιρμανία σημειώθηκε τις δεκαετίες ’60 και ’70 όταν η ομάδα κατέκτησε την πρώτη θέση στο Κύπελλο Εθνών Ασίας το 1966 και το 1970 ενώ είχε φτάσει στον τελικό το 1968. Από το 1989 και μετά όμως όταν αναρριχήθηκε η χούντα στην εξουσία άρχισε ένα καρουζέλ διαφθοράς και αποτυχίας να κυκλώνει το ποδόσφαιρο της χώρας. Αποκορύφωμα αποτέλεσαν δυο χρονιές. Το 1999 η Βιρμανία ηττήθηκε με 3-1 από την Ταϋλάνδη και συντρίφτηκε με 5-0 από την Ινδονησία. Το καθεστώς ζήτησε οι δημοσιογράφοι να ενημερώσουν τους οπαδούς για τις ήττες «γράφοντας με δημιουργικό τρόπο»! Φοβούμενοι τις συνέπειες οι δημοσιογράφοι αγνόησαν τους συγκεκριμένους αγώνες στο πλαίσιο των «αγώνων της θάλασσας»! Την επόμενη χρονιά το 2000 θα άρχιζαν τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και η χούντα της Βιρμανίας, τρέμοντας σύληση του μεγαλείου της απέσυρε την ομάδα, πριν καν αρχίσει η σειρά των αγώνων. Σήμερα και εν όψει των εκλογών της επόμενης χρονιάς το ποδόσφαιρο μπήκε στην ατζέντα και πάλι, υπό την αιγίδα τόσο της Ασιατικής ομοσπονδίας αλλά και της ΦΙΦΑ. Πριν ελάχιστο χρονικό διάστημα η Παγκόσμια Ομοσπονδία ποδοσφαίρου ενεχυρίασε 1 εκατομμύριο δολάρια στον γενικό γραμματέας της αντίστοιχης ομοσπονδίας της Βιρμανίας, Τιν Αούνγκ προκειμένου να αναπτυχθεί το άθλημα στις παιδικές ηλικίες. Είναι αβέβαιο όπως κατανοεί και ο έσχατος καλοπροαίρετος ότι αυτά τα χρήματα θα καταλήξουν σε αυτόν τον σκοπό…
Οι «κράχτες», η «σχετική αισιοδοξία» και οι αμοιβές των… προνομιούχων
Τα πάντα στην Βιρμανία μοιάζουν με μια πολιτική Βενετία. Πάνω στην υδάτινη επιφάνεια δεν μπορεί να σταθεί κανένα θεμέλιο σιγουριάς. Κανείς δεν μπορεί να ποντάρει στην επιτυχία του νεόκοπου πρωταθλήματος αν και την πρώτη αγωνιστική η αμφίθυμη περιέργεια έκανε αρκετούς να βρεθούν στα γήπεδα. Έξω από αυτά «κράχτες» σαν θλιβεροί δημαγωγοί διαλαλούσαν το εμπόρευμα τους. Τα εισιτήρια του εναρκτήριου ματς ανάμεσα στην Γιανγκόν Γιουνάιτεντ και την Ζέγια Σβε είχαν επίσημα κοστολογηθεί στα 50 λεπτά. Οι «κράχτες» νευρικοί στο καρτέρι του κέρδους τα πουλούσαν δέκα φορές περισσότερα! Ο γενικός γραμματέας της ομοσπονδίας, τοποθετημένος εκεί από την χούντα, είναι πάντως: «σχετικά αισιόδοξος για την έκβαση του πρωταθλήματος. Ελπίζουμε ότι το πρωτάθλημα του Μαρτίου θα ακολουθηθεί από μια νέα παρόμοια εκδοχή τον Σεπτέμβριο. Ουσιαστικά αυτό θα είναι ένα τεστ για το πρωτάθλημα όλης της Μιανμάρ που θα αρχίσει τον Ιανουάριο του 2010». Οι μηνιαίες απολαβές των προνομιούχων ποδοσφαιριστών αγγίζουν τα 500 με 1000 δολάρια. Αν και κάθε ομάδα επιτρέπεται να έχει στο δυναμικό της 5 αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές μοιάζει απίθανο να ξεβραστεί κανένας σε εκείνον τον τόπο με τα πολλά ονόματα(Βιρμανία, Μιανμάρ, Μπούρμα)! Το στοίχημα μοιάζει να αφορά τους οπαδούς όπως υποστηρίζουν αρκετοί αντιφρονούντες δημοσιογράφοι που μιλούν στα δυτικά μέσα ανώνυμα για ευνόητους λόγους. «Είναι προφανές ότι η χούντα επιζητεί την λαϊκή ψήφο για τις εκλογές της επόμενης χρονιάς» λέει ένας από αυτούς. «Ουσιαστικά το πρωτάθλημα αποτελεί χορηγία της χούντας για τα μιλιταριστικά κόμματα, έτσι ώστε να λάβουν τις ψήφους που θα απαιτηθούν για να νομιμοποιηθεί η χούντα. Αυτό θέλουν οι στρατηγοί για αυτό θα προσφέρουν στον κόσμο άρτο και θεάματα». Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν θα υπάρξει καμιά επιτυχία στο πρωτάθλημα που έχει αρχίσει εδώ και 15 ημέρες. Στην καταπιεστική Βιρμανία το «όπιο» του ποδοσφαίρου απαλύνει μόνο για λίγο την αμείλικτα σκληρή ζωή. Εκεί οι περισσότεροι ζουν με την ελπίδα ότι θα γυρίσει ο τροχός ή ότι ο θάνατος θα έλθει σαν ευλογία …
πηγή: αρχείο ενός φίλου – αναδημοσίευση
Ο μόνος τρόπος για να ζήσεις στην Νάι Πι Τάου είναι να είσαι τρελός, μεθυσμένος ή κοιμισμένος! Στην πρωτεύουσα της Βιρμανίας υπάρχει ένα είδος βίαιης μοναξιάς στην συμπλήρωση 20 ετών από την ημέρα που εγκαθιδρύθηκε η επάρατη χούντα
. Τον Αύγουστο του 1989 έπειτα από την απόσυρση του στρατηγού Νε Βιν από την πολιτική ζωή της χώρας εκδηλώθηκε πραξικόπημα με ηγέτη τον απολυταρχικό, Σόου Μανγκ. Μέχρι και σήμερα κάθε προσπάθεια να ξεφύγει κανείς από την συνθλιπτική μέγγενη της χούντας ναυαγεί. Όπως συνέβη στις 15 Μαΐου με την ηγέτιδα της βιρμανικής «αντιπολίτευσης», την νομπελίστα Αούνγκ Σαν Σούου Κίι, η οποία συνελήφθη με την κατηγορία ότι παραβίασε τους όρους της κατ’ οίκον κράτησής της και μεταφέρθηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας μέχρι τη δίκη της. Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατέκριναν με αφοριστικά σχόλια την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελάχιστοι ντόπιοι έδιναν σημασία, μιας και το ενδιαφέρον τους περιστρεφόταν γύρω από το κοινό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που διοργανώνεται για πρώτη φορά επί της ασφυκτικής κυριαρχίας της χούντας. Το παλαιόκομμουνιστικό στερεότυπο περί «οπίου του λαού» αναδύθηκε έπειτα από χρόνια στον αφρό της καθημερινότητας στην Βιρμανία με την έναρξη του πρωταθλήματος στις 16 Μαΐου. Στην χώρα με τις απέραντες εκτάσεις, τις διάσπαρτες αρχαίες παγόδες να προεξέχουν με ηγεμονικό τρόπο πάνω από την ομίχλη, τα επιβλητικά ποτάμια και τους αμόλυντους από τον μαζικό τουρισμό ανθρώπους δεν βρίσκει βολικό κατάλυμα η ρήση του Τσε Γκεβάρα. «Το ποδόσφαιρο αποτελεί το όπλο της επανάστασης»!
Τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τα εξωτικά ονόματα και η χορηγία της πολυεθνικής
Τα απογεύματα του σαββατοκύριακου τα μαγαζιά που πουλούν τσάι γεμίζουν με Βιρμανούς που ρουφούν άξεστα κάθε στιγμή από τα μεγάλα παιχνίδια του αγγλικού, του ισπανικού, του ιταλικού πρωταθλήματος! Με φανέλες ρέπλικες των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα οι «φτωχοδιάβολοι» παρακολουθούν σε μοντέρνες LCD οθόνες σολίστες σαν τους Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο, Φερνάνδο Τόρες και Ραούλ. Στην σκιά των αστέρων αυτών διεξάγονταν επί χρόνια τοπικά πρωταθλήματα με ομάδες που είχαν… εξωτικά ονόματα σαν το «τμήμα Μεταφορών», το «τμήμα οικονομικών» και το «τμήμα περίθαλψης». Με την ανακοίνωση των εκλογών την επόμενη χρονιά, που αποφασίστηκαν υπό την έντονη κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης, η χούντα θέλησε να βρει ένα σαγηνευτικό όπλο για να πείσει τους πολίτες να την ψηφίσουν. Το ποδόσφαιρο συγκέντρωνε όλα τα χαρακτηριστικά που επιθυμούσαν οι στρατηγοί. Το σχέδιο του πλήρους επαγγελματικού ποδοσφαίρου δομήθηκε προσεκτικά. Επιλέχθηκαν 8 πρόεδροι, μερικοί εξ αυτών μάλιστα βρίσκονται στην λίστα των ατόμων που απειλούνται με κυρώσεις από τα Ηνωμένα Έθνη, οι οποίοι «επένδυσαν» περίπου 200 εκατομμύρια κιάτ(τοπικό νόμισμα)που ισοδυναμεί με 200 000 δολάρια. Με αυτά τα χρήματα οι ιδιοκτήτες των ομάδων πλέον καλύπτουν τους μισθούς, τις μεταφορές, τον εξοπλισμό αλλά όχι και τα γήπεδα που ανήκουν στο απολυταρχικό καθεστώς. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα είναι υπό διαπραγμάτευση από τους «επενδυτές», όμως τα χρήματα που θα προκύψουν από αυτά δεν αναμένεται να είναι αρκετά μιας και οι οπαδοί δεν έχουν συναισθηματικούς δεσμούς με καμιά από τις νεόκοπες ομάδες. Σημαντικό έσοδο θα προκύψει από την πολυεθνική εταιρεία Canon, η οποία αποφάσισε να ενισχύσει την προσπάθεια αυτή, επενδύοντας στον ποδοσφαιρικό ενθουσιασμό των Βιρμανών.
Η ποδοσφαιρική προϊστορία, το «δημιουργικό γράψιμο» και το 1 εκ. της ΦΙΦΑ
Η Βιρμανία ή Μιανμάρ όπως την αποκαλεί η χούντα έχει εύχυμη ποδοσφαιρική προϊστορία από τον 19ο αιώνα όταν και ο Σκοτσέζος εξερευνητής, Τζορτζ Σκοτ έφερε το παιχνίδι στην χώρα. Η ακμή του ποδοσφαίρου στην Βιρμανία σημειώθηκε τις δεκαετίες ’60 και ’70 όταν η ομάδα κατέκτησε την πρώτη θέση στο Κύπελλο Εθνών Ασίας το 1966 και το 1970 ενώ είχε φτάσει στον τελικό το 1968. Από το 1989 και μετά όμως όταν αναρριχήθηκε η χούντα στην εξουσία άρχισε ένα καρουζέλ διαφθοράς και αποτυχίας να κυκλώνει το ποδόσφαιρο της χώρας. Αποκορύφωμα αποτέλεσαν δυο χρονιές. Το 1999 η Βιρμανία ηττήθηκε με 3-1 από την Ταϋλάνδη και συντρίφτηκε με 5-0 από την Ινδονησία. Το καθεστώς ζήτησε οι δημοσιογράφοι να ενημερώσουν τους οπαδούς για τις ήττες «γράφοντας με δημιουργικό τρόπο»! Φοβούμενοι τις συνέπειες οι δημοσιογράφοι αγνόησαν τους συγκεκριμένους αγώνες στο πλαίσιο των «αγώνων της θάλασσας»! Την επόμενη χρονιά το 2000 θα άρχιζαν τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και η χούντα της Βιρμανίας, τρέμοντας σύληση του μεγαλείου της απέσυρε την ομάδα, πριν καν αρχίσει η σειρά των αγώνων. Σήμερα και εν όψει των εκλογών της επόμενης χρονιάς το ποδόσφαιρο μπήκε στην ατζέντα και πάλι, υπό την αιγίδα τόσο της Ασιατικής ομοσπονδίας αλλά και της ΦΙΦΑ. Πριν ελάχιστο χρονικό διάστημα η Παγκόσμια Ομοσπονδία ποδοσφαίρου ενεχυρίασε 1 εκατομμύριο δολάρια στον γενικό γραμματέας της αντίστοιχης ομοσπονδίας της Βιρμανίας, Τιν Αούνγκ προκειμένου να αναπτυχθεί το άθλημα στις παιδικές ηλικίες. Είναι αβέβαιο όπως κατανοεί και ο έσχατος καλοπροαίρετος ότι αυτά τα χρήματα θα καταλήξουν σε αυτόν τον σκοπό…
Οι «κράχτες», η «σχετική αισιοδοξία» και οι αμοιβές των… προνομιούχων
Τα πάντα στην Βιρμανία μοιάζουν με μια πολιτική Βενετία. Πάνω στην υδάτινη επιφάνεια δεν μπορεί να σταθεί κανένα θεμέλιο σιγουριάς. Κανείς δεν μπορεί να ποντάρει στην επιτυχία του νεόκοπου πρωταθλήματος αν και την πρώτη αγωνιστική η αμφίθυμη περιέργεια έκανε αρκετούς να βρεθούν στα γήπεδα. Έξω από αυτά «κράχτες» σαν θλιβεροί δημαγωγοί διαλαλούσαν το εμπόρευμα τους. Τα εισιτήρια του εναρκτήριου ματς ανάμεσα στην Γιανγκόν Γιουνάιτεντ και την Ζέγια Σβε είχαν επίσημα κοστολογηθεί στα 50 λεπτά. Οι «κράχτες» νευρικοί στο καρτέρι του κέρδους τα πουλούσαν δέκα φορές περισσότερα! Ο γενικός γραμματέας της ομοσπονδίας, τοποθετημένος εκεί από την χούντα, είναι πάντως: «σχετικά αισιόδοξος για την έκβαση του πρωταθλήματος. Ελπίζουμε ότι το πρωτάθλημα του Μαρτίου θα ακολουθηθεί από μια νέα παρόμοια εκδοχή τον Σεπτέμβριο. Ουσιαστικά αυτό θα είναι ένα τεστ για το πρωτάθλημα όλης της Μιανμάρ που θα αρχίσει τον Ιανουάριο του 2010». Οι μηνιαίες απολαβές των προνομιούχων ποδοσφαιριστών αγγίζουν τα 500 με 1000 δολάρια. Αν και κάθε ομάδα επιτρέπεται να έχει στο δυναμικό της 5 αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές μοιάζει απίθανο να ξεβραστεί κανένας σε εκείνον τον τόπο με τα πολλά ονόματα(Βιρμανία, Μιανμάρ, Μπούρμα)! Το στοίχημα μοιάζει να αφορά τους οπαδούς όπως υποστηρίζουν αρκετοί αντιφρονούντες δημοσιογράφοι που μιλούν στα δυτικά μέσα ανώνυμα για ευνόητους λόγους. «Είναι προφανές ότι η χούντα επιζητεί την λαϊκή ψήφο για τις εκλογές της επόμενης χρονιάς» λέει ένας από αυτούς. «Ουσιαστικά το πρωτάθλημα αποτελεί χορηγία της χούντας για τα μιλιταριστικά κόμματα, έτσι ώστε να λάβουν τις ψήφους που θα απαιτηθούν για να νομιμοποιηθεί η χούντα. Αυτό θέλουν οι στρατηγοί για αυτό θα προσφέρουν στον κόσμο άρτο και θεάματα». Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν θα υπάρξει καμιά επιτυχία στο πρωτάθλημα που έχει αρχίσει εδώ και 15 ημέρες. Στην καταπιεστική Βιρμανία το «όπιο» του ποδοσφαίρου απαλύνει μόνο για λίγο την αμείλικτα σκληρή ζωή. Εκεί οι περισσότεροι ζουν με την ελπίδα ότι θα γυρίσει ο τροχός ή ότι ο θάνατος θα έλθει σαν ευλογία …
πηγή: αρχείο ενός φίλου – αναδημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου